Indriði G. Þorsteinsson, född 18 april 1926 i Gilhagi, Skagafjörður, död 3 september 2000, var en isländsk författare och journalist. Han arbetade som chaufför innan han blev journalist på Tíminn 1951. Han var anställd vid Alþýðublaðið 1959-62 och blev därefter chefredaktör för Tíminn fram till 1973. Han var återigen chefredaktör för Tíminn 1987-1991.[1]

Indriði G. Þorsteinsson
Född18 april 1926
Gilhagi, Skagafjörður, Island
Död3 september 2000 (74 år)
Hveragerði, Island
YrkeFörfattare och journalist
NationalitetIsländsk
SpråkIsländska

Till hans kändaste romaner hör Sjötíu og níu af stöðinni och Land og synir, som skildrar det isländska samhällets förändringar under 1900-talet. Båda romanerna har filmatiserats.[1] Indriði nominerades till Nordiska rådets litteraturpris tre gånger: 1965 för Land og synir, 1969 för Þjófur í paradís och 1973 för Norðan við stríð.[2] Han var far till journalisten Friðrik Indriðason och författaren Arnaldur Indriðason.[3]

Utgivet redigera

Romaner

  • Sjötíu og níu af stöðinni (1955)
  • Land og synir (1963)
  • Þjófur í paradís (1967)
  • Norðan við stríð (1971)
  • Unglingsvetur (1979)
  • Keimur af sumri (1987)

Novellsamlingar

  • Sæluvika (1951)
  • Þeir sem guðirnir elska (1957)
  • Mannþing (1965)
  • Vafurlogar (1984)
  • Átján sögur úr álfheimum (1986)

Dikter

  • Dagbók um veginn (1973, utökad och reviderad 1982)

Dramatik

  • Húðir Svignaskarðs (1988)

Biografier och intervjuer

Övrigt

  • Bréf til Sólu (1983) – redaktör
  • Þjóðhátíðin 1974 (1987)

Källor redigera